Florecer tocando fondo
É propio da natureza humana necesitar que algo nos zarandee para tomar decisións transcendentes que afectan de maneira global ao noso proxecto de vida. Aínda que sabemos que fumar prexudica a nosa saúde, abandonamos o hábito cando tropezamos con alguén que sufre as súas consecuencias. Decidimos que xa é hora de gozar un pouco máis da vida cando nos vemos ameazados polas nosas parellas. Ou comezamos a coidar a nosa alimentación cando nunha revisión de rutina detéctannos uns elevados niveis de colesterol en sangue…
Ás veces necesitamos atoparnos ante unha situación crítica antes de tomar as rendas das nosas propias vidas.
Hai exemplos de persoas que se reinventaron a si mesmas unha e outra vez, como se dunha ave Fénix se tratara, renacendo das súas propias cinzas cada certo tempo. Pero esta transformación, este renacer, ven precedido en moitos casos de grandes doses de sufrimento. Así podemos valorar moito máis os méritos conseguidos. Canto maior é a proba, máis glorioso é ó triunfo.
O primeiro exemplo sobre reinvención de si mesmo que me gustaría propoñervos é o de Steve Jobs. A través do seu discurso na Universidade de Stanford, en 2005, fainos chegar tres das experiencias que o zarandearon e que, a pesar de ser durísimas, proporcionáronlle a forza para entrar etapas da súa vida profundamente creativas e inspiradoras.
O segundo exemplo, moi diferente do anterior, é o de Viktor Frankl, psiquiatra e autor de “O home en busca de sentido”, análise do comportamento humano en situacións límite. En 1944 Viktor foi trasladado a Auschwitz acompañado da súa muller. Neste libro relata a necesidade de buscar sempre un sentido á nosa vida, aínda nas circunstancias máis difíciles, de tal xeito que se atopamos un porqué para vivir, atoparemos un como, non importa o extremo da situación que esteamos atravesando.
Algunhas das súas ideas, extraídas deste libro, son as seguintes:
- Unha vez perdida a vontade de vivir, raramente se recupera.
- O optimismo axuda a controlar os sentimentos, incluso nas situacións máis desesperadas.
- Para continuar adiante (sobrevivir) só hai un camiño: aparenta vontade de traballo, aféitate a diario, mantente erguido e camiña con soltura.
- Un home despoxado de todo pode saborear a felicidade se contempla o rostro do seu ser querido.
- O humor é outra arma da alma na súa loita pola supervivencia. Proporciona o distanciamento necesario para sobrepoñerse a calquera situación, polo menos por un breve momento.
- Un home despoxado de todo ten aínda unha última liberdade: a elección da actitude persoal coa que afrontar o seu destino.
- En moitas ocasións son as circunstancias excepcionalmente adversas as que outorgan ao home a oportunidade de medrar espiritualmente máis alá de si mesmo.
- Nietzsche: “O que ten un porqué para vivir, pode soportar case calquera como”.
Ás veces a única maneira de impulsarnos na vida é tocar fondo. Ás veces nin sequera somos conscientes de que a situación empeora de tan lento que o fai. Ás veces non aprendemos até que a situación se fai insostible. Pero tocar fondo axuda. Quizais tocando fondo podamos impulsarnos coa forza suficiente para saír á superficie a respirar.
Outros links de interese:
Extraordinario o discurso de Steve Jobs e moi acertado. Pode crerse que el superou as súas barreiras porque era todo un carácter. Non é certo. Todos temos esa forza de vontade, si “queremos” renovarnos.
Está claro que ademais de querer hai que “saber facelo”.
Naturalmente hai que saír da nosa zona de comodidade e afrontar novos horizontes.
Si cáesche do cabalo, non che queda outra que volver subir a el, aprendendo dos teus erros, claro.
Encontro marabilloso a forma de sistematizar este aspecto tan importante da vida, aportando as súas propias solucións, da psicóloga.
É outra perla que nos regala. Unha vez máis teño que dicir que aprendín moito. Moi agradecido.
A.
De acordo totalmente, un discurso moi profundo e tamén unha persoa con claridade mental e recursos individuais (vontade e saber facer).
É interesante a conincidencia no discurso de multitude de persoas que “triunfaron” (entendendo triunfar como vivir á túa maneira e de maneira satisfactoria): camiño difícil pero sen perder os obxectivos, que non teñen por que conincidir en absoluto cos obxectivos da maioría.
Parece fundamental non deixarse levar e facer aquilo que realmente nos enche como persoas, estar famentos de aprender sobre ese tema que nos apaixona e ter esa dose de loucura suficiente para seguir adiante “a pesar de todos os pesares”, distinguíndonos da maioría.
Iso si, nada nos garante ter momentos de pánico ou de inseguridade 🙂
Unha aperta.