A historia de Carla
Young Student with Workbook, By Ingo Berharndt
Hoxe en día a vida é difícil para todos. Esta é a historia de Carla, unha encantadora nena de 12 anos. Ela e a súa familia estaban pasando por momentos moi difíciles. O seu pai tiña moi pouco traballo e a súa nai tiña un traballo moi mal pagado. Ademais estaban pasando por dificultades familiares, coa enfermidade dun parente próximo que había que coidar.
Por esta razón, Carla pasaba moito tempo soa e sentíase triste e preocupada. Os seus pais sempre foran persoas responsables, moi presentes na súa vida, pero agora estaban nerviosos, irritables e ausentes en moitas ocasións.
Debido a esta situación, un día que tiña que facer un traballo para a escola que lle resultaba un pouco difícil, optou por tomar o camiño fácil e copiouno completamente dun sitio web. Desta maneira podía cumprir coa súa obriga facilmente, sen molestar aos adultos.
Por suposto, a mestra non tardou nin dous minutos en decatarse de que a redacción e o vocabulario non se correspondían cos de Carla. Entón púxose en contacto coa súa nai e explicoulle o sucedido. Díxolle tamén que non desexaba ser dura coa nena porque entendía o momento polo que estaba pasando.
A súa sorpresa foi grandísima cando a nai de Carla interrompeuna para dicirlle: “Non, non, non! Eu quero que a miña filla sexa unha persoa íntegra e forte, que saiba enfrontar os problemas da vida. Que estea pasando por dificultades non xustifica o seu comportamento. Compadecerse dela e facerlle a vida máis fácil vaille facer crer que pode transgredir as normas e ser unha irresponsable sempre que estea pasando por un momento difícil. Esa non é a actitude. Ademais faralle sentir unha vítima, que lonxe de arranxar as cousas, só servirá para empeoralas”.
Carla recibiu un cero e tivo que repetir o seu traballo. Ademais, non puido ver televisión na súa casa até telo rematado. Carla chorou e sufriu moito. A súa nai con voz cariñosa díxolle: “Tomaches unha mala decisión e sabes que terá consecuencias, pero non esquezas que che quero moito e que sei que es moi boa rapaza. Confío en ti e sei que isto non vai suceder nunca máis.”
Algunhas preguntas para a reflexión:
- É esta a maneira habitual de educar aos nosos fillos/as?
- Seríamos capaces de falar coa mestra “en contra” dos intereses da nosa filla se fósemos a nai de Carla?
- Como nais/pais somos capaces de ser tan firmes e cariñosos ao mesmo tempo?
- Lembramos algún problema na que a nosa actitude fora clave para a súa resolución?
- Temos unha sociedade demasiado proteccionista cos fillos/as?
Admirable!!! É un artigo admirable. Educar aos teus fillos en base a valores éticos é a mellor riqueza que podes transmitir aos teus fillos. A nosa sociedade tende a criar unha xeración “entre algodón” e iso comportou, por exemplo, unha discapacidad total para asumir as decepcións que comporta unha crise galopante como a que estamos vivindo en España. Non me estraña que a psicóloga aportase, noutro artigo, estatísticas que demostran que sobre o 30 % das persoas da nosa sociedade occidental, padeza algún tipo de depresión.
Esta cativa ten moita sorte con ter unha nai/pai con esta forma de pensar
A.
Totalmente de acordo. Enfrontarnos ás dificultades que a vida nos vai poñendo no camiño é a maneira natural de madurar. Eliminar ou reducir estes problemas non trae consecuencias desexables para a educación dos adultos do mañá. Como se van a enfrontar ás crecentes dificultades da súa vida se non os deixamos aprender pouco a pouco?
Un saúdo.